Φόρο τιμής στους ευεργέτες της απέτισε σήμερα, Σάββατο 15 Αυγούστου, η Λήμνος με τα εγκαίνια της αίθουσας των Μεγάλων Ευεργετών της Λήμνου, η οποία στεγάζεται στο οίκημα Σαχτούρη, στη Μύρινα και έγινε πραγματικότητα έπειτα από πρόταση της διακεκριμένης λογοτέχνιδας της Λήμνου, κ. Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου προς τον Δήμο Λήμνου.
Η λιτή τελετή των εγκαινίων πραγματοποιήθηκε με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ.κ. Ιεροθέου, παρουσία των εκπροσώπων των αυτοδιοικητικών αρχών.
Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. κ. Ιερόθεος επεσήμανε μεταξύ άλλων τη σύνδεση της ημέρας κατά την οποία τιμάται η ευεργέτιδα στο γένος των ανθρώπων Παναγία με τους ευεργέτες της Λήμνου. Πρόκειται, όπως είπε, για μία αξιέπαινη προσπάθεια, σημειώνοντας ότι «με αυτήν την φιλοξενία σε αυτήν την αίθουσα, ο Δήμος τιμά όχι μόνον εκείνους τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν και προσέφεραν, αλλά κυρίως τιμώνται εκείνοι που τιμούν».
Ο Δήμαρχος Λήμνου κ. Δημήτρης Μαρινάκης αναφέρθηκε στην καθοριστικής σημασίας για τη δημιουργία της αίθουσας πρόταση της λημνιάς λογοτέχνιδας κ. Μαρίας Λαμπαδαρίου Πόθου, ιδέα την οποία ο ίδιος, όπως είπε, αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, ενώ υπενθύμισε και στις υπόλοιπες ενέργειές της, όπως η δωρεά της προσωπικής της βιβλιοθήκης και η δημιουργία δανειστικής βιβλιοθήκης.
Με βαθύ συναίσθημα, η κ. Λαμπαδαρίδου Πόθου αναφέρθηκε σε όλα εκείνα που γέννησαν την ανάγκη να γίνει πράξη αυτή η αίθουσα, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «”Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές, ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω”. Αυτός ο στίχος του Οδυσσέα Ελύτη υπήρχε στη σκέψη μου κάθε φορά που με βασάνιζε το πώς θα μπορούσε να γίνει μια στέγη για τους μεγάλους ευεργέτες του νησιού, πριν χαθούν και τα πρόσωπά τους ακόμα».
Όπως επίσης ανέφερε μεταξύ άλλων η κ. Λαμπαδαρίδου, «και σήμερα ακόμη προκαλεί θαυμασμό το γεγονός πως όλοι σχεδόν οι τότε ξενιτεμένοι, όταν η Λήμνος ζούσε ακόμα τον αμίλητο πόνο της σκλαβιάς, αλλά και μετά την απελευθέρωσή της το 1912, όταν ζούσε τη στέρηση και την φτώχεια, τα παιδιά εκείνα τα ξενιτεμένα της αγωνίστηκαν σκληρά, πάλεψαν ποιος ξέρει πόσο επώδυνα, ποιος ξέρει με πόσες στερήσεις, όμως με αμετακίνητο στόχο να βοηθήσουν την πατρίδα τους, ίσως και πέρα από την προσωπική τους ζωή. Ο όρκος της αγάπης για τον τόπο ήταν πιο δυνατός».
Η λογοτέχνης εξέφρασε «ένα μεγάλο απέραντο “ευχαριστώ”» στον Δήμαρχο Λήμνου για όλη την γενναιόδωρη, όπως είπε, υποστήριξή του και την εμπιστοσύνη του. Επίσης, αναφέρθηκε στα ονόματα της εθελοντικής ομάδας που εργάστηκε συλλογικά για να γίνει το έργο αυτό: Οι κυρίες Δέσποινα Βογδάνου-Κωνστάντιου, Δέσποινα Παπαδοπούλου, Κατερίνα Φίκαρη, Θέκλα Φιλίππου, Χαριτίνη Φωτοπούλου, Καίτη Σαπέρα, Φωτεινή Ετμεκτζόγλου και Ελένη Τσιπουρίδου. Επίσης, αναφέρθηκε στην εξαιρετική βοήθεια του κ. Θεόδωρου Μπελίτσου, ο οποίος επέτρεψε τη χρήση βιογραφικών στοιχείων από την έρευνά του, καθώς και στον κ. Γεώργιο Κωνσταντέλλη, ο οποίος χάρισε τους δύο τόμους «Ιστορική και Πολιτιστική Κληρονομιά της Λήμνου» και επέτρεψε τη χρήση του κειμένου του Θ. Μπελίτσου σε ψηφιακή μορφή. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε επίσης στο λεύκωμα ιστορικών και σπάνιων φωτογραφιών της Λήμνου του κ. Μάρκου Ψαρράκη, καθώς και στο ζωγραφικό κόσμημα του λημνιού ζωγράφου κ. Ανδρέα Κοντέλλη ,το οποίο κόσμησε τα βιογραφικά. Σημειώνεται ότι το φωτογραφικό υλικό όπου απεικονίζονται τα κτίρια που αποτέλεσαν δωρεά των μεγάλων ευεργετών είναι του φωτογράφου κ. Παντελή Πραβλή.
Κλείνοντας, η κ. Λαμπαδαρίδου κάλεσε τον επισκέπτη αυτής της αίθουσας «να μη σταθεί στα πιθανά λάθη μας, στις μικρές ελλείψεις και παραλείψεις μας. Να δει την αίθουσα αυτή ως μια ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης και τιμής στους μεγάλους ευεργέτες του νησιού, έστω και με καθυστέρηση ενός αιώνα». Ευχήθηκε δε νέοι άνθρωποι σε καλύτερους καιρούς να συμπληρώσουν τα κενά. Τέλος, προανήγγειλε τη λειτουργία, στον χώρο της δανειστικής βιβλιοθήκης, μιας Λέσχης Ανάγνωσης ανοικτής σε όλη την κοινωνία της Λήμνου.
