Στο «μενού» του Τηνιακού τοπίου πέραν της άγριας πλευράς του µε τα σκαλισμένα βράχια από τους ανέµους και τα µανιασµένα κύµατα υπάρχουν μοναδικά σπήλαια παραδοµένα στο χρόνο και στα φυσικά φαινόµενα τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ανεξερεύνητα.
Μια παρέα καθαρόαιμων τηνιακών φίλων της νέας-πολλά υποσχόμενης γενιάς- ο Γιάννης Παλαμάρης ,ο Γιώργος Αμοιραλης και ο Βαγγέλης Ανταλης μας ξεναγεί στα περισσότερα από αυτά.
«κάθε ένα έχει τη δική του ιστορία, το δικό του ύφος, τη δική του περιπέτεια» μας λέει ένας από την όμορφη παρέα Γιάννης Παλαμάρης προσπαθώντας μέσα από το υπέροχο φωτογραφικό του υλικό να μας δώσει μία γεύση αδρεναλίνης και άγριας ομορφιάς..!
Μυγοσπηλιά ή Καμένη Σπηλιά: Βρίσκεται 6 χλμ. βορειοδυτικά του χωριού Αετοφωλιά, 100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σε αφιλόξενο και απόκρημνο σημείο. Για την προσέγγιση του χρειάζεται αρκετό περπάτημα. Η διαδρομή είναι ενδιαφέρουσα για αυτούς που αρέσκονται στο να διασχίζουν μονοπάτια. Το δύσκολο για κάποιον που πάει πρώτη φορά χωρίς να ξέρει είναι το να βρεθεί το σπηλαίο καθώς δεν είναι εμφανές από πάνω. (ίσως χρειαστεί αρκετό ψάξιμο και υπομονή). Παρουσιάζει έντονο ιστορικό, γεωλογικό και εντομολογικό ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά δεν προσφέρεται για εξερεύνηση από ερασιτέχνες.
∆ρακόλακας
Απέχει 4χλµ από το χωριό Πλατειά και 1χλµ από τον όρµο Βαθύ. Η σπηλιά πήρε το όνοµα της από το «δρακότι» που είναι µια ντόπια ονοµασία για την ασθένεια «κυάνωση». Οι ντόπιοι έφερναν τα παιδιά που ήταν προσβεβλημένα από αυτήν την ασθένεια και τους άλλαζαν τα µαύρα ρούχα µε άλλα ανοιχτόχρωμα.
Εκεί γινόταν παράκληση για τη θεραπεία τους και τα παιδιά έµεναν στη σπηλιά για τρεις νύχτες. Όσα επιζούσαν, θεωρούνταν ότι θεραπεύονταν χάρη στις ιαµατικές ιδιότητες του σπηλαίου.
ΣΠΗΛΑΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΕΙΒΑΔΑ
Τα 4 σπηλαία που ξεκινάμε λίγο νότια από την Φανερωμένη και καταλήγουν μετά την Λειβάδα είναι τα Βουλισμένων, Κιθάρας, Φουρνακίων και Σπηλιές . Περνώντας με σκάφος μπορούν να εξερευνηθούν όλα, σε ορισμένα είναι δυνατή και η είσοδος μικρού σκάφους ως ένα σημείο.
Σπήλαιο των Γαστριών: Βρίσκεται δυτικά των Κιονίων και θεωρείται ότι παλαιά εδώ υπήρχαν αγγειοπλαστεία. Σ’ αυτό συνηγορεί και το έδαφος, που είναι πλούσιο σε άργιλο, αλλά και η ύπαρξη δυο καµινιών. Στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλά θραύσµατα αγγείων και κοντά ήταν το µεγάλο ιερό του Ποσειδώνα και της Αµφιτρίτης, που κατανάλωνε πήλινα αγγεία προς εξυπηρέτηση του πλήθους των προσκυνητών. Άλλωστε η ονοµασία «Γαστριά» προέρχεται πιθανότατα από τη λέξη «Γλαστριά». Το σπήλαιο αυτό, μήκους 30 μέτρων, παρουσιάζει εξαιρετικό γεωλογικό και ιστορικό ενδιαφέρον.
Σπήλαιο Πανόρμου: Βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του κόλπου του Πανόρμου στην περιοχή Καβαρουλκό (κοντά στο μικρό ακρωτήρι Καμάρα). Ανακαλύφθηκε το 1854, μέσα σε ένα λατομείο μαρμάρου. Το εξωτερικό μέρος είναι αρκετά βραχώδες και γεμάτο με ανισσόροπες στιβάδες βράχων, η είσοδος είναι μικρή και κατηφορική και εισέρχεσαι σκυφτός.
Στο εσωτερικό πιθανότατα να υπάρχουν νυχτερίδες οι οποίες όταν αντιληφτούν την ανθρωπινή παρουσία θα πετάξουν έξω επιθετικά (προσοχή). Αξιόλογη είναι η διακόσμηση σταλακτιτών και σταλαγμιτών κατά το μήκος του σπηλαίου.
Λατομείο Πλανήτη
Μετά από το σπηλαίο του πάνορμου αξίζει και η επίσκεψη στην ‘κούφια’ νησίδα του Πλανήτη. Σε περίοδο με καλό καιρό αν βραχούν τα πόδια μέχρι το ύψος τω μοιρών περνάς περπατώντας. Εύκολα παρατηρείς την μεγάλη ‘τρύπα’ που δημιουργήθηκε για την εξόρυξη των ορυκτών, ακλουθώντας την μια διαδρομή καταλήγεις σε μια αίθουσα με στοιβαγμένα μάρμαρα και μια μικρή λίμνη με νερό.
Ακολουθώντας την άλλη διαδρομή (στο δεξί μέρος) θα παρατηρήσεις ξαφνικά φως, υπάρχει μια διέξοδος στη άλλη πλευρά της νησίδας. Ευκαιρία για άνοδο στην κορυφή για τη εξερεύνηση του φάρου.
Το σπήλαιο της ποντικούς
Βρίσκεται 4 χιλιόμετρα περίπου από το χωριό Τριαντάρος σε νταμάρι που βρίσκετε κρυμμένο σε ένα ‘ψευτολάγκαδο’ .
Tο σπήλαιο ήρθε στο φως κατά την διάρκεια εργασιών εξόρυξης όπου και ανακαλύφθηκε και η είσοδος. Εμφανείς είναι οι παραμινιές γύρο από την είσοδο που μαρτυρούν τον τρόπο ανοίχτηκε η σχισμή.
Η είσοδος είναι στενή αλλά εισέρχεσαι όρθιος, στον μικρό προθάλαμο με μικρές εσοχές αριστερά και δεξιά..
Το να πάει κάνεις στο κύριο μέρος της σπηλιάς είναι δύσκολο (δεν συνίσταται σε ερασιτέχνες) καθώς πρέπει να περάσεις από μια μικρή σχισμή 35 εκατοστών και αμέσως να βουτήξεις σε ένα λάκκο 2 μέτρων, από εκεί και έπειτα έχει αρκετό ψάξιμο καθώς φτάνει σε βάθος 100 μέτρων με πολλά ‘σταυροδρόμια’ και ‘αίθουσες’.
Πλούσιο φωτογραφικό υλικό μπορείτε να βρείτε στη διεύθυνση http://instagram.com/paplianos
επιμέλεια Γιάννης Παλαμάρης
