Οριοθετημένο, χωρίς κενά, με περισσότερους εμπόρους, με περισσότερο κέφι, ίδια αγάπη σε σουβλάκια, λουκάνικα και χαλβάδες, με ανανεωμένες δράσεις διασκέδασης, το Τρικαλινό Παζάρι 2017 υποδέχεται πλέον όλους τους τρικαλινούς και τους επισκέπτες.
Από το απόγευμα της Πέμπτης 14 Σεπτεμβρίου (αν και πολλοί το είχαν ήδη επισκεφθεί από την παραμονή) η κοσμοσυρροή ήταν εμφανής. Ειδικά τις βραδινές ώρες η νεολαία έδωσε το στίγμα της και το κέφι από τις ηχητικές επιλογές, συμπλεκόταν με τις μυρωδιές από τα γνωστά μας εδέσματα.
Παρότι είναι εξαιρετικά νωρίς για να υπάρξει συμπέρασμα για τον τζίρο, τα δεδομένα είναι άκρως ενθαρρυντικά και θετικά: περισσότεροι έμποροι με προϊόντα (ρούχα, παπούτσια, χαλιά, λευκά είδη, βιομηχανικά προϊόντα) χωρίς κενά μεταξύ τους οι παράγκες, πολύ καλές τιμές, συνεχές παζάρι, αναζήτηση καλύτερης προσφοράς, κόσμος από χωριά και την πόλη, αγορές μετά τις διερευνητικές ματιές, στάση στα συγκρουόμενα, ξεκούραση στα λουκάνικα – σουβλάκια, χαλάρωση στον χαλβά και… η αύρα του παζαριού μεταφέρεται στο σπίτι.
Το Τρικαλινό Παζάρι μετρά αιώνες ζωές, χωρίς προς το παρόν να είναι γνωστές οι απαρχές του. Ξέρουμε σίγουρα ότι για πρώτη φορά δόθηκε επίσημα άδεια το 1883, αλλά το Παζάρι ήταν ήδη συνείδηση στους τρικαλινούς και στους επισκέπτες από γύρω περιοχές, καθώς ήταν ένα μια από τις πλέον διάσημες ζωαγορές για αιώνες.
Ψάχνοντας στα αρχεία του Δήμου, ένας πίνακας από τα παλιά αναδύθηκε: ένας πίνακας σύνδεσης με το παρελθόν το όχι και τόσο μακρινό. Πρόκειται για αφίσα του τότε Δήμου Τρικκαίων για το παζάρι, με απεικόνιση των βασικών τύπων του κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Το εικονιζόμενο σκίτσο είναι δημιουργία της αρχιτεκτόνισσας – τότε υπαλλήλου — νυν προϊσταμένης της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Φανής Τσαπάλα και δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1988, επί Δημαρχίας Θανάση Τριγώνη, λίγο πριν το παζάρι εκείνης της χρονιάς.
Σε αντιδιαστολή με τη σύγχρονη εικόνα, η αναπαράσταση της εποχής για μια άλλη εποχή, αποπνέει αυτό που πάντα απέπνεε το Τρικαλινό Παζάρι: ένα μείγμα κάθε τάξης και κοινωνικής κατάστασης, που τριγυρνά και εξερευνά τους πάγκους, σε μια λαϊκή γιορτή ετήσιας επανάληψης, ενταγμένης στον κύκλο της ζωής – αγροτικής, οικονομικής και κοινωνικής.
