Η 5η Ιουνίου καθιερώθηκε το 1972 από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια ημέρα ενημέρωσης και δράσης για τα προβλήματα και τις εξελίξεις του περιβάλλοντος. Κάθε χρόνο η ημέρα αυτή εστιάζει σε διαφορετικά θέματα που συνδέονται με την προστασία του περιβάλλοντος και την καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης. Για το 2015 η επιλεγείσα θεματική είναι: η «Αειφόρος κατανάλωση και παραγωγή» και το επίσημο σύνθημα της «Επτά δισεκατομμύρια όνειρα. Ένας πλανήτης. Κατανάλωσε με προσοχή».
Ο Δήμος Γρεβενών έχει το γεωγραφικό προνόμιο να περιβάλλεται από έναν πνεύμονα πρασίνου ικανό να φιλτράρει τις όποιες επιμολύνσεις προκύπτουν και η απουσία μεγάλων βιομηχανικών συγκροτημάτων εξασφαλίζει μια εξαιρετική ποιότητα στα περιβαλλοντικά αγαθά. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πώς θα πρέπει να επαναπαύεται κανείς σε αυτά τα πλεονεκτήματα καθώς οι συνέπειες των περιβαλλοντικών κρίσεων αφορούν την παγκόσμια κοινότητα.
Τα δεδομένα αυτά διαμορφώνουν ένα πλαίσιο υποχρεώσεων για τον Δήμος Γρεβενών κυρίως στον τομέα της ευαισθητοποίησης και της ενεργοποίησης όλων των πολιτών, αρχής γενομένης από τους νέους. Πρόσφατα, λοιπόν, σε συνεργασία με την ΔΙΑΔΥΜΑ και τα σχολεία της πόλης πραγματοποιήθηκαν δράσεις για τα μικρά παιδιά στην κεντρική πλατεία της πόλης. Κύριος στόχος τους ήταν να εξοικειωθούν με τη διαδικασία της ανακύκλωσης και να ενημερωθούν για τα οφέλη της στο περιβάλλον και στους ανθρώπους. Επιπλέον, σε κεντρικά σημεία της πόλης τοποθετήθηκαν κάδοι ανακύκλωσης γυαλιού, όπου οι επαγγελματίες αλλά και απλοί πολίτες μπορούν να συγκεντρώνουν το συγκεκριμένο υλικό, ενώ στελέχη της επιχείρησης και του Δήμου ενημέρωσαν κυρίως τους επαγγελματίες για τη σημασία της ανακύκλωσης του γυαλιού.
Η προστασία του περιβάλλοντος οφείλει να είναι υπόθεση όλων των ανθρώπων και η αειφόρος διαχείρισή του από τους αρμόδιους φορείς κρίνεται επιβεβλημένη. Η ίδια η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου περιλαμβάνει, μεταξύ των άλλων, στα δικαιώματα 3ης γενιάς την προάσπιση του φυσικού περιβάλλοντος συνδέοντας άρρηκτα τη βιωσιμότητα του ανθρώπινου είδους με τον φυσικό χώρο στον οποίο αυτό αναπτύσσεται. Το μόνο που μένει είναι η έμπρακτη εμπέδωση αυτής της συσχέτισης φύσης και ανθρώπου που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη και αυτόματη για όλους.