έρα από το ένδοξο παρελθόν του, το νησί προσφέρετε για οικολογικές διαδρομές, για περιπάτους, και έχει επίσης να επιδείξει αρκετά αξιοθέατα τα οποία ο επισκέπτης δεν θα πρέπει να παραλείψει να επισκεφθεί.
Το κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη
Χτίστηκε το 14ο αιώνα και σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπια του κτίσματος τα οποία βρίσκονται πάνω στο Καστέλο Ρόσο, τον κόκκινο βράχο απ’ όπου προέρχεται και η ονομασία του νησιού
Λυκιακός Τάφος
Τάφος του 4ου αιώνα π.Χ. λαξευμένος στους πρόποδες του Κάστρου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι Λύκιοι ονομάζονταν οι κάτοικοι της περιοχής της Μικράς Ασίας γιατί ο θεός τους, ο Λύκιος Απόλλωνας, λατρευόταν ως λύκος.
Παλαιόκαστρο
Στη δυτική πλευρά του Καστελλόριζου βρίσκεται το σημαντικότερο και αρχαιότερο μνημείο του νησιού, το Παλαιόκαστρο.
Πρόκειται για αρχαίο οικισμό με πολλά κτίσματα και δεξαμενές.
Στη δωρική ακρόπολη του 3ου αιώνα π.Χ. σώζεται μια επιγραφή που περιλαμβάνει τον όρο Μεγίστη.
Στην περιοχή, στη θέση Λιμενάρι, υπάρχουν και τα Κυκλώπεια Τείχη.
Μουσείο
Βρίσκεται κοντά στα ερείπια του κάστρου και περιλαμβάνει εκθέματα ανεκτίμητης αξίας από διάφορες περόδους της αρχαιότητας καθώς και αντικείμενα λαϊκής τέχνης.
Επιβάλλεται η επίσκεψή του.
Άγιος Γεώργιος του Βουνού
Αφού περπατήσετε τα πλακόστρωτα σοκάκια γύρω από το λιμάνι, αξίζει να ανεβείτε τα 401 σκαλιά που οδηγούν στον Άγιο Γεώργιο του Βουνού (ή Βουνιού όπως λέγεται στο Καστελλόριζο).
Βρίσκεται στην περιοχή του Παλαιόκαστρου και περιστοιχίζεται από τεράστιες φυσικές πλάκες. Μέσα στο μοναστήρι υπάρχει μία κατακόμβη καθώς και ο Άγιος Χαράλαμπος.
Μητρόπολη Αγ. Κωνσταντίνου και Αγ. Ελένης (1835)
Στην πλέον περίοπτη θέση του νησιού, πάνω από το Μανδράκι, δεσπόζει ο μεγάλος μητροπολιτικός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, το λαμπρό θρησκευτικό και αρχιτεκτονικό στολίδι, συνυφασμένο με την κοινωνική και πολιτιστική ζωή του Καστελλόριζου, από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για ναό εξαιρετικής τέχνης, σε ρυθμό τρίκλυτης θολωτής βασιλικής, με πλούσια εικονογράφηση, μαρμάρινα τέμπλα και πανύψηλο μαρμάρινο καμπαναριό. Η στέγη της Μητρόπολης αυτής στηρίζεται σε δώδεκα μονολιθικούς γρανιτένιους κίονες που μεταφέρθηκαν από το ναό του Απόλλωνα στα Πάταρα της Λυκίας, στη Μικρά Ασία.
Πότε ακριβώς ιδρύθηκε, δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα, ακριβώς γιατί υπάρχουν διάφορες πληροφορίες που προκαλούν σύγχυση κι αυτές κατά παράδοση.