Μου είναι δύσκολο να μιλήσω σε παρελθοντικό χρόνο για τον Παναγιώτη Τέτση. Ειδικά, όταν μόλις πριν λίγες μέρες συμμετείχαμε όλοι στην τιμητική βράβευσή του με το Εικαστικό Βραβείο «Γιάννης Μόραλης» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ο Παναγιώτης Τέτσης πάντα θα είναι για όλους μας αυτή η μικρή μα τόσο μεγάλη Ελλάδα την οποία «φιλτράριζε μέσα από την καρδιά του» για να την αποτυπώσει στον καμβά του. «Άρμεγε με τα μάτια του το φως της οικουμένης» και το μετουσίωνε άλλοτε σε μια γοητευτικά απρόβλεπτη Αιγαιοπελαγίτικη θάλασσα, άλλοτε στα αγαπημένα του Υδραίικα άνυδρα βράχια κάτω από το εκτυφλωτικά γυμνό ελλαδικό φως και άλλοτε στα σχεδόν ψυχογραφικά σινικής μελάνης τοπία του.
Τα μεγάλα και σπουδαία έργα τέχνης υπάρχουν πέρα και μετά τους δημιουργούς τους καθιστώντας τη μνήμη τους άσβεστη και εσαεί παρούσα. Εκφράζω τα θερμά συλλυπητήριά μου για την απώλεια του Παναγιώτη Τέτση και μεταφέρω στους οικείους του τις ευχαριστίες όλων μας για την προσφορά του στην πολιτιστική και πνευματική ζωή του τόπου μας.
