Εβδομήντα πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν από την 28η Οκτωβρίου του 1940και ο Δήμος μας τίμησε την επέτειο με τον καθιερωμένο εορτασμό.
Ο Δήμαρχος Άρης Βασιλόπουλος, καθώς και όλα τα μέλη της δημοτικής αρχής παρακολούθησαν την παρέλαση των μαθητών και των μαθητριών των σχολείων της πόλης μας, ενώ μετά την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο Ηρώων στη Νέα Χαλκηδόνα ο Δήμαρχος εκφώνησε τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας.
Η ομιλία του Δημάρχου:
Συμπολίτες- ισσες,
Εβδομήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την 28η Οκτωβρίου του 1940. Την ημέρα που το ΟΧΙ του ελληνικού λαού αποτέλεσε την έναρξη ενός αγώνα απέναντι στις κατοχικές δυνάμεις και το φασισμό που συγκλόνισε όλο τον κόσμο.
Είμαστε σήμερα εδώ, όπως και κάθε χρόνο, για να τιμήσουμε αυτόν τον αγώνα και εκείνους τους αγωνιστές. Όλους μαζί, αλλά έναν έναν ξεχωριστά. Από τα μικρά αετόπουλα, τους νέους και τις νέες της ΕΠΟΝ, την εθνική αλληλεγγύη, μέχρι τους άντρες και τις γυναίκες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, καθώς και των υπόλοιπων αντιστασιακών οργανώσεων που πολέμησαν τον εχθρό. Όλους εκείνους που είδαν τα χωριά τους να καίγονται, εκείνους που εξορίστηκαν και βασανίστηκαν, εκείνους που κόντρα στην πείνα και στις αρρώστιες, αψηφώντας το θάνατο, πάλεψαν με τα πενιχρά τους μέσα για το δίκιο τους.
Από όλους αυτούς εμπνεόμαστε και εμείς σήμερα.
Σήμερα που είναι η σειρά μας να δώσουμε τη μάχη της δικής μας γενιάς. Μια μάχη διαφορετική από αυτή του 1940, σε έναν πόλεμο χωρίς βόμβες και πολυβόλα.Έναν ακήρυχτο αλλά διαρκή πόλεμο που τα τελευταία χρόνια έχουν εξαπολύσει οι ισχυροί της Ευρώπης ενάντια στους λαούς τους με μεγάλα θύματα τους λαούς του νότου.
Σε αυτόν όμως τον πόλεμο, που και πάλι οι απώλειες μας είναι θάνατοι από την ακραία φτώχεια, είναι και πάλι η στέρηση των ελευθεριών, είναι και πάλι μία κατακρεουργημένη Δημοκρατία που δοκιμάζεται καθημερινά.
Σε αυτόν τον πόλεμο που μόνη σημασία έχει να εμπνευστούμε από εκείνο το ΟΧΙ των παππούδων και των γιαγιάδων. Αυτή την κληρονομιά που κουβαλάμε και οφείλουμε να τιμάμε.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες,
Είμαστε ένας μικρός λαός που στις μεγάλες του στιγμές δεν έκανε ποτέ πίσω.
Από το ΄40, στο Πολυτεχνείο και τώρα εδώ , σ’ εμάς σήμερα.
Στη δική μας γενιά, που καλείται πάλι να παλέψει για τη δημοκρατία και την ελευθερία, που έχουν πλήρως εκχωρηθεί στο όνομα μιας σωτηρίας μέσω των προγραμμάτων διάσωσης.
Και σε αυτή τη μάχη η γενιά μας δηλώνει παρούσα.
Δηλώσαμε έτοιμοι να πολεμήσουμε, φωνάζοντας το ΟΧΙ της δικής μας γενιάς.
Ένα όχι για τους γονείς και τα παιδιά μας που βιώνουν τις συνέπειες των μνημονίων. Ένα όχι για τους νέους και τις νέες που ψάχνουν το μέλλον και τα όνειρα τους σε άλλες χώρες. Ένα όχι για τη φτώχεια στην οποία μας καταδικάζουν να ζούμε. Ένα όχι, το οποίο μας ένωσε σε μία μάχη για την χαμένη μας αξιοπρέπεια, για τα χαμένα μας όνειρα, για το καταδικασμένο μέλλον μας. Ένα μεγάλο όχι απέναντι στο φασισμό και τον νεοναζισμό, ο οποίος βρίσκει χώρο στην απελπισία να απλώσει τα δίχτυα του.
Χρωστάμε στους προγόνους μας, που μας δίδαξαν το θάρρος και τη δύναμη να δώσουμε αυτή τη μάχη.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες,
η πόλη μας είναι μικρή, κουβαλάει όμως μια μεγάλη και ιστορία. Κουβαλάμε μνήμες και μια κουλτούρα που σ΄αυτές τις άγριες μέρες μας οπλίζει με κουράγιο, αλλά και το παράδειγμα ενός ηρωισμού που δεν δειλιάζει, αλλά δημιουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Έτσι θα δώσουμε τη μάχη για την χώρα μας, αλλά και την πόλη μας.
Και αυτή τη μάχη χρειάζεται να τη δώσουμε ενωμένοι.
Με αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
Με έμπνευση και πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον, γιατί έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας.
Και έχοντας πάντα κατά νου τα λόγια του Γερμανού ποιητή Μπερτολ Μπρεχτ: «Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.»