Ο Δημήτρης Μαρωνίτης έφυγε από τη ζωή αφήνοντας όχι μόνο ένα δυσαναπλήρωτο κενό αλλά και μια μοναδική και πολύτιμη κληρονομιά, που απαιτεί άξιους συνεχιστές. Κληρονομιά στάσης ζωής, υποδειγματικού διδακτικού έργου, μεθοδικής και ακάματης ερευνητικής δουλειάς, ισχυρού αξιακού φορτίου, κοινωνικής και πολιτικής ευαισθησίας.
Υπηρέτησε την ελληνική γλώσσα με το πάθος και την επιμονή ενός ασκητή. Ανέδειξε τον εκφραστικό πλούτο και τη λόγια λαϊκότητά της με αίσθηση μέτρου, χωρίς ακροβασίες, παραλυτικούς συντηρητισμούς και αγκυλώσεις. Απέδωσε σε χυμώδη νέα ελληνικά, σπουδαία έργα της αρχαιοελληνικής γραμματείας αποδεικνύοντας στην πράξη και χωρίς περιττούς βερμπαλισμούς την ιστορική εξέλιξη, τις μεταπλάσεις και τη συνέχεια της γλώσσας. Η Οδύσσειά του αποτελεί μεταφραστικό άθλο τέτοιας εμβέλειας που την καθιστά έργο του δικού της και του δικού μας καιρού αλλά και προσωπική του Ιθάκη.
Ανυποχώρητος στη σκέψη και τις επιλογές του, ελευθερόφρων και δημοκράτης ήρθε αντιμέτωπος με τη χούντα των συνταγματαρχών και κατέγραψε τα βαθύτερα ίχνη του εγκλεισμού του, εκείνα που καταδεικνύουν ότι ο αυταρχισμός στοχεύει πάντα στην εκμηδένιση της ύπαρξης, στο κείμενό του Μαύρη Γαλήνη.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης με την ισχυρή του προσωπικότητα, το σπάνιο διδακτικό και μεταφραστικό του έργο σφράγισε μια ολόκληρη εποχή για τον πολιτισμό, τα γράμματα και την εκπαίδευση. Στους δικούς του ανθρώπους εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.
