Το καταπληκτικό αυτό φαράγγι βρίσκεται στην Βόρεια Εύβοια , κοντά στον οικισμό Παλαιόβρυση Αγίας Άννας. Έχει πρόσβαση , εκτός από την Παλαιόβρυση, που φτάνεις μετά από διαδρομή (2 χλμ) μέσα στο δάσος πεύκων με το αυτοκίνητο μέχρι το χώρο στάθμευσης και από το χωριό Κεράμεια (3 χλμ). Η διάβαση του μπορεί να γίνει μόνο το καλοκαίρι λόγω των νερών του ποταμού Νηλέα που το υπόλοιπο διάστημα του έτους δεν επιτρέπουν την διάβασή του.
Στο μέσο του φαραγγιού δεσπόζει ο βράχος της Μπολοβίναινας. Από εκεί έπεσε για να σωθεί κινηγιμένη από τους Τούρκους τον Ιούλιο του 1823 η ηρωϊκή Μπολοβίναινα, γυναίκα της περιοχής, προσπαθόντας να αποφύγει την ατίμωση και παράλληλα να γλυτώσει τους νέους της περιοχής που είχαν κρυφτεί σε παρακείμενη σπηλιά. Σήμερα το ορειβατικό μονοπάτι ξεκινάει λίγο πρίν την σπηλιά, προχωράει παράλληλα με το φαράγγι, απολαμβάνοντας πανοραμικά την θέα του και αφου περάσει από το μικρό μνημείο στο οποίο γίνεται η εκδήλωση μνήμης κάθε 27 Ιουλίου, καταλήγει στην είσοδο του φαραγγιού. Η διάβασή του γίνεται μόνο με μαγιώ και είναι μοναδική η εμπειρία που αποκομίζεις και η άγρια ομορφιά που απολαμβάνεις. Οι επισκέπτες του το κατατάσεις στα καλύτερα φαράγγια της Ελλάδος και οι ορειβατικοί σύλλογοι του Νομού το συμπεριλαμβάνουν κάθε χρόνο στις εξορμίσεις τους. Είναι ένα μνημείο της φύσης που δεν πρέπει να χάσετε.
Μαντείο Σεληνέου Απόλλωνα
Πολύ πρόσφατα ανακαλύφθηκαν τα από ετών αναζητούμενα ίχνη του περίφημου Μαντείου του Σελινουντίου ή Σεληνέου Απόλλωνα. Βρίσκονται απότομο σε ύψωμα με θέα προς τη θάλασσα του Ευβοϊκού, λίγα χιλιόμετρα βόρεια των Ροβιών.
Όπως αναφέρεται από τον Θουκυδίδη και τον Στράβωνα κατά την αρχαιότητα στην πόλη των Οροβιών (Ροβιές) λατρευόταν ο Ηρακλής και ο Απόλλωνας. Προς τιμή του τελευταίου υπήρχε ονομαστό μαντείο που ήταν γνωστό σαν Μαντείο του Σεληνουντίου Aπόλλωνος το οποίο βρισκόταν, σύμφωνα με τις γραπτές μαρτυρίες του Θουκυδίδη και του Στράβωνα, πάνω στο όρος Τελέθριο. Η πόλη των Οροβιών κατεστράφη από φοβερούς σεισμούς και παλιρροϊκό κύμα που προκλήθηκε απ΄ αυτούς, κατά το έκτο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου σύμφωνα με την αφήγηση του Θουκυδίδη.
Πύργος των Ροβιών
Βενετσιάνικο πυργοκάστελο που δεσπόζει, ελαφρά παραποιημένο, στη μέση των Ροβιών. Παλιότερα ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Μπενάκη.
Σύμφωνα με κάποιους μελετητές το πυργοκάστελο των Ροβιών κτίστηκε από τον Γουλιέλμο Β΄ τον Βιλλαρδουΐνο, πρίγκιπα της Αχαΐας κατά τη διάρκεια μιας πολεμικής αντιπαράθεσης, ανάμεσα στο 1255 και 1258. Δυστυχώς πριν αρκετές δεκαετίες κάτοικοι του χωριού (και πιθανότατα ιδιοκτήτες της περιοχής που βρίσκεται ο πύργος) τον «βελτίωσαν» με τσιμεντένιες προσθήκες ίσως για να τον χρησιμοποιήσουν για αποθήκη.
Η οικία Αβέρωφ (Κήρινθος)
Η οικογένεια Αβέρωφ ήταν η ιδιοκτήτρια του μεγαλύτερου μέρους των εδαφών της Κηρίνθου και η ιστορία της συνδέεται με την περιοχή. Οι Αβέρωφ δεν έχουν στο παθητικό τους ιστορικά τσιφλικάδικης συμπεριφοράς, σε αντίθεση με τσιφλικάδες γειτονικών περιοχών. Το αρχοντικό της οικογενείας κατοικείται μέχρι σήμερα (όπως αυτό των Μπαίκερ στο Προκόπι) αποτελώντας ένα ζωντανό ιστορικό αρχείο τόσο σε κτιριακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο παλαιών αντικειμένων, φωτογραφιών και εγγράφων, κυρίως της εποχής Βενιζέλου μιας κυβέρνησης του οποίου ο Αβέρωφ χρημάτισε υπουργός. Η οικία Αβέρωφ που βρίσκεται στο νότιο άκρο του χωριού, μέχρι πρόσφατα κατοικούταν από την γηραιά σύζυγο του Γ. Αβέρωφ και απόγονο της οικογενείας Καυτατζόγλου. Η Μαίρη Αβέρωφ έφυγε πλήρης ημερών από τη ζωή το χειμώνα του 2003.
Ο πύργος των Νόελ (Προκόπι)
Το αρχοντικό των Νόελ-Μπαίκερ δεσπόζει πάνω στο λόφο στο βορειοδυτικό άκρο του Προκοπίου, στο ίδιο σημείο που ο Αχμέτ-αγάς είχε το πύργο του.
Οι απόγονοι της ιστορικής αγγλικής οικογένειας, των μεγαλοϊδιοκτητών της περιοχής, κατοικούν μέχρι τώρα στο κτίριο, μέρος του οποίου έχει μετατραπεί σήμερα σε παραδοσιακούς ξενώνες. Ο πρόγονος της οικογενείας Εδουάρδος Νόελ, ανεψιός του Λόρδου Βύρωνα, μαζί με τον Ελβετό Τραπεζίτη Κάρολο Μύλερ, αγόρασαν την περιοχή επωφελούμενοι των όρων του πρωτοκόλλου του Λονδίνου (1830), υπό τους οποίους εντάχθηκε η Εύβοια στο νέο Ελληνικό Κράτος (1833).
Ο Νόελ μετά το 1860 έμεινε μόνος ιδιοκτήτης ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα οι Νόελ συνδέθηκαν με την οικογένεια του ονομαστού Άγγλου Μπαίκερ. Η οικογένεια Νόελ-Μπαίκερ, είχε έναν αμφιλεγόμενο πρωταγωνιστικό ρόλο, από την πρώτη στιγμή της παρουσίας της στην Εύβοια, στα μεγαλύτερα πολιτικά γεγονότα της νεώτερης ιστορίας του Ελληνικού Έθνους.
Τα δίδυμα πλατάνια και ο γεροπλάτανος
Ακολουθώντας τον ποταμό Kηρέα και μόλις 200 μέτρα από το Προκόπι συναντά ο επισκέπτης ένα μοναδικό θέαμα. Πρόκειται για δύο πλατάνους σιαμαίους. Είναι ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο και πρωτότυπο φυσικό σύμπλεγμα.
Στην ίδια περιοχή και μόλις λίγα χιλιόμετρα μετά, στη θέση Παρασκευόρεμα, μπορεί να θαυμάσει το μεγαλύτερο πλάτανο σε όγκο και ηλικία των Bαλκανίων και πιθανότατα της Eυρώπης. Πολλοί θεωρούν ότι η ηλικία του ξεπερνάει τα 2.000 χρόνια με αποτέλεσμα να προκαλεί δέος το αντίκρυσμα αυτής της κυριολεκτικά στοιχειωμένης ζωντανής ύπαρξης. Χιλιάδες είναι οι θρύλοι και οι ιστορίες φανταστικές αλλά και πραγματικές που συνδέονται με αυτό το δένδρο. Το ουσιαστικό γεγονός όμως είναι ένα. Το κάθε θρόισμα των κλαδιών του είναι σαν μια αφήγηση της ανεξίτηλης από το χρόνο και τις ανθρώπινες επεμβάσεις Ελληνικής ιστορίας.
Ο πύργος του Μπέζα
Ενετικός μισογκρεμισμένος πύργος χτισμένος σε δασώδες ύψωμα, 2.500 μέτρα ανατολικά του χωριού της Δαφνούσας. Ιδιαιτερότητα αποτελεί ο χαραγμένος σταυρός σε πέτρα μίας εκ των πλευρών του πύργου.
Η Ντριστέλα και ο νερόμυλος στο Σπαθάρι
Σε μια υπέροχη από φυσικής απόψεως περιοχή λίγο έξω από το Σπαθάρι, λειτουργεί μέχρι και σήμερα μια παραδοσιακή ντριστέλα. Ντριστέλα, ή αλλιώς νεροτριβιά, είναι μια τεχνική μέθοδος εκμετάλλευσης της φυσικής ροής ενός μικρού παραπόταμου για την πλύση μεγάλης διάστασης και βάρους υφαντών. Παράλληλα με την νεροτριβιά λειτουργεί και παραδοσιακός νερόμυλος. Ιδιοκτήτες αυτού του παραδοσιακού και ταυτόχρονα γραφικού συγκροτήματος είναι η οικογένεια του Ανδρέα Τριανταφύλλου ή αλλιώς Μπαρμπανδρέα. Κοντά στο Σπαθάρι υπάρχουν μικρές χειρόγραφες πινακίδες που οδηγούν τον επισκέπτη στο νερόμυλο και την ντριστέλα.
Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στο Πήλι
Το εκκλησάκι του Aγίου Iωάννη του Θεολόγου χτίστηκε το 1350 και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον σε ότι αφορά τις τοιχογραφίες του. Δυστυχώς το εκκλησάκι αυτό το οποίο θα έπρεπε να διατηρηθεί γιατί είναι μοναδικό στο είδος του, έχει υποστεί επανειλημμένως βανδαλισμούς λιγότερους από τους Τούρκους και περισσότερους από σύγχρονους ή παλιότερους αρχαιοκάπηλους καθώς και στενόμυαλους των τοιχογραφιών. Η μοναδική εικόνα που παρουσίαζε τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο με το μαθητή του Πρόχορο εκλάπη ενώ είχαν σκάψει πίσω από το Ιερό αλλά και μέσα στην εκκλησία.
Το εκκλησάκι, που βρίσκεται δυο σκαλοπάτια χαμηλότερα του εδάφους, έχει τη μοναδική στο είδος της για την Εύβοια ιδιομορφία να έχει σε μικρή απόσταση από το έδαφος μια λωρίδα με παραστάσεις από την κόλαση. Είναι ακριβώς αυτή η λωρίδα που έχει επικαλυφθεί στα σημεία τουλάχιστον που παρουσιάζονται γυμνά σώματα. Υπάρχει επίσης η παράσταση απεικονίζουσα τις τιμωρίες του μυλωνά και του κρασοπώλη που έκλεβαν τους πελάτες τους. Ο μυλωνάς έχει τη μυλόπετρα κρεμασμένη στο λαιμό ενώ ο κρασοπώλης το βαρέλι.
Ο παράδεισος της Βλαχιάς και του Σαρακήνικου
Μοναδικού φυσικού κάλους παραθαλάσσια περιοχή στο νοτιοανατολικό άκρο του Δήμου Κηρέως. Το αποκορύφωμα της ομορφιάς εκτείνεται μεταξύ του Μακρύγιαλου και του Σαρακήνικου.
Το Δασικό Χωριό στους Παπάδες
Το «Πρότυπο Δασικό Χωριό» είναι κτισμένο κοντά στους Παπάδες δίπλα στο δρύινο δάσος και σε μία περιοχή εξαίρετου φυσικού κάλλους. Αποτελείται από 21 αυτόνομες κατοικίες, αίθουσα υποδοχής, καφετέρια, εστιατόριο, παιδική χαρά και άλλες εγκαταστάσεις. Όλα είναι καλαίσθητα κατασκευασμένα από πέτρα και ξύλο ανάμεσα σε μία από τις ομορφότερες φυσικές περιοχές της Ελλάδας από απόψεως χλωριδικής ποικιλίας και πυκνότητας. Ο τυχερός φιλοξενούμενος στο «Δασικό Χωριό» έχει την ευκαιρία να εντρυφήσει στις απολαύσεις της ευβοϊκής φύσης, αναζωογονούμενος ψυχικά, σωματικά και πνευματικά.
Κάστρο Κλεισούρας στο Δερβένι
Ο από την Χαλκίδα προερχόμενος επισκέπτης του Δήμου Κηρέως, μετά από μία πανέμορφη ορεινή διαδρομή, εισέρχεται στην περιοχή του Κηρέα μέσω ενός εντυπωσιακού, από φυσικής και ιστορικής απόψεως, στενού περάσματος. Πρόκειται για το περίφημο Δερβένι, την πύλη μεταξύ Βόρειας και Κεντρικής Εύβοιας.
Αρκετό ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για όσους επιθυμούν να συνδυάσουν την εξερεύνηση με ένα μικρό ορειβατικό οδοιπορικό σε ένα μαγευτικό περιβάλλον, παρουσιάζουν τα χαλάσματα του κάστρου της Κλεισούρας, λίγο ψηλότερα από το Δερνένι. Η ανάβαση είναι αρκετά κοπιώδης αλλά η πανοραμική θέα και η επαφή με την ιστορία προσφέρουν την καλλίτερη αποζημίωση στους αναβάτες. Στο σημείο αυτό υπάρχουν ίχνη από Ενετικές κυρίως οχυρώσεις, που υποδηλώνουν τη στρατηγική σημασία της θέσης. Το κάστρο που χρησιμοποιήθηκε και από τους Τούρκους, πριν καταστραφεί, πρέπει να έχει παρελθόν παλαιότερο από την εποχή του Βυζαντίου.