Ο πρώτος μύλος στον οποίο οι παλαιοί κάτοικοι του Μαρκοπούλου άλεθαν τα σιτηρά τους.
Το χτίσιμο του είναι άγνωστο πότε έγινε , ενώ είναι γνωστό πως σε κάποια φάση της λειτουργίας του αγοράστηκε από τον Γεώργιο Δημητρίου ή Βούργαρη , φερμένο από την περιοχή της βόρειας Μακεδονίας .
Άγνωστο επίσης είναι το πότε σταμάτησε να λειτουργεί πιθανόν να τερμάτισε τη λειτουργία του στο τέλος του 19ου αιώνα .
Το σίγουρο είναι ότι λειτουργούσε το 1870, και να γιατί :
Τα πιτσιρίκια του χωριού τρελαίνονταν τότε να πηγαίνουν στον Αερόμυλο και να βάζουνε το μυλωνά τους γυρίζει με τη φτερωτή.
Πράγματι αυτός ο μύλος όταν δεν άλεθε, τους κρέμαγε από το γιακά της πουκαμίσας τους στο γάντζο της φτερωτής και αργά αργά τους έφερνε μιά βόλτα και μετά τους ξεκρέμαγε .
Λένε για κάποιον εξάχρονο, Κώστα Γκλιάτη ,γεννημένο το 1864 που τον κρέμασε για τη συνηθισμένη βόλτα και τον ξέχασε να γυρίζει αφού αυτή τη στιγμή ένας ντόπιος είχε φέρει τέσσερα τσουβάλια στάρι για άλεσμα .
Και δώστου γύριζε μικρός , πάνω – κάτω και ώσπου να τελειώσει το άλεσμα για να πάρει ο μυλωνάς χαμπάρι τον πιτσιρικά και να τον αποκαθηλώσει, αυτός είχε γίνει
“κουδούνι”.
Έκτοτε ο αερόμυλος , έδωσε τη θέση του στους νέας τεχνολογίας κυλινδρόμυλους και άρχισε να ερειπώνει .
Τη δεκαετία του’ 80 το τότε δημοτικό συμβούλιο προέβη στη στερέωση του “κουφαριού” του αερόμυλου, ενώ μέσα στο 2000 η τότε δημοτική αρχή αποκατέστησε τον αερόμυλο στην πρώτη του μορφή παρεμβαίνοντας και στον περιβάλλοντα χώρο, αποδεχομένη σχετική δωρεά του Περικλή Εμπειρίκου
