ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ:
«Η Αόρατη Αλυσίδα» του Κάρλος Φερρέρα
Πρόκειται για μία παράσταση, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην ελληνική θεατρική σκηνή και αποτελεί παραγωγή του θεατρικού οργανισμού Altera Pars, που συνεχίζει τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις και την ουσιαστική πορεία του στο θεατρικό χώρο με αγάπη για το θέατρο και σεβασμό προς τους θεατές.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΣΑΒΒΑΤΟ 19 και ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 20.00
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ( Δημοσθένους 2)
Λίγα λόγια για το έργο
Ένα σπίτι… μια οικογένεια… τρείς αδελφές :
Η Όλγα, η Ιρίνα και η Μάσα , που τις ενώνει ένα οικογενειακό μυστικό που ποτέ δεν θέλησαν να ομολογήσουν …
Τρεις αδελφές , τρίδυμες, που ενώ γεννήθηκαν με μόλις μερικά λεπτά διαφορά η μία απ’ την άλλη, είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Καθεμιά τους παρουσιάζει τη δική της εκδοχή για την πραγματικότητα…
Η μεγάλη μανιώδης με τις ταινίες του Χόλιγουντ, η μεσαία εξαρτημένη από τις ραδιοφωνικές σαπουνόπερες και η τρίτη, επαγγελματίας πόρνη. Στην Αόρατη Αλυσίδα, η πραγματικότητα της μιας αδελφής διαψεύδει την πραγματικότητα της άλλης, συμπληρώνοντας το πάζλ της πραγματικότητας του θεατή.
Η εξιστόρηση της μίας, ανατρέπει την προηγούμενη και προλειαίνει το έδαφος για την έλευση της επόμενης. Και οι τρεις όμως συνδέονται με μια αόρατη αλυσίδα, που είναι αδύνατον να σπάσουν, όσο κι αν ισχυρίζονται πως αυτό θέλουν.
Η παράσταση
Τρεις αδελφές ζουν μαζί στο παλιό σπίτι της οικογένειας. Είναι τρίδυμες και μοιάζουν σαν τρεις σταγόνες νερό. Απομονωμένες η κάθε μια στον κόσμο της, αναπολούν, διεκδικούν, θυμώνουν, ονειρεύονται… μέσα από τρεις μονολόγους, περνώντας από την ευτυχία της φαντασίας, στην απελπισία της πραγματικότητας και της μοναξιάς.
Η καθεμιά τους βιώνει διαφορετικά το σκοτεινό μυστικό της οικογένειας, που τις ενώνει σαν αόρατη αλυσίδα. Τι κρύβεται όμως πίσω από μια φαινομενικά συνηθισμένη ζωή;
Πού βρίσκεται η ουσία που διαπερνά σαν υπόγειο ρεύμα, αποκαλύπτει μια άλλη πραγματικότητα και αναδεικνύει ως πρωταρχική και ουσιώδη την εσωτερική διάσταση των πραγμάτων, άλλοτε με τραγικότητα και άλλοτε με χιούμορ;
Μία ηθοποιός υποδύεται και τους τρεις ρόλους, σ΄έναν αφαιρετικό χώρο, όπου ο χρόνος και ο τόπος μπερδεύονται και ταξιδεύουν από το πραγματικό στο φανταστικό και από το παρόν, στο παρελθόν και το μέλλον.
Ο κουβανός συγγραφέας Κάρλος Φερρέρα ενώνει με την «Αόρατη Αλυσίδα», όχι μόνο τις τρείς πρωταγωνίστριες του ομώνυμου έργου του, αλλά και όλες τις γυναίκες του κόσμου που ζουν μέσα σε μια οικογένεια που δεν φαίνεται να διαφέρει και τόσο πολύ από τις άλλες…
Ο συγγραφέας
Ο Κάρλος Φερρέρα γεννήθηκε στην Κούβα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Instituto Superior Politécnico José Antonio Echevarría (ISPJAE) της Αβάνας. Γράφει κριτική για τον κινηματογράφο στην ιστοσελίδα YA.COM και αρθρογραφεί σε ισπανικά περιοδικά και εφημερίδες. Τα τελευταία χρόνια ζει στη Βαρκελώνη και ασχολείται με τη σκηνοθεσία τηλεοπτικών προγραμμάτων όπως “Ο μεγάλος αδελφός”, “Ο μεγάλος αδελφός-εκδοχή VIP”, ” Το σπίτι της ζωής σου”, “Αυτή η κουζίνα είναι μια κόλαση”, “Οι τέσσερις στους τέσσερις”, “Οι επιζήσαντες: Περιπέτεια στην Καραϊβική” και “Σούπερ Μοντέλο 2006”.
“Η αόρατη αλυσίδα” είναι το πρώτο θεατρικό του έργο.
Παρουσιάστηκε στη Βαρκελώνη και στην Αργεντινή το 2009 και 2010-2011 αντίστοιχα, ενώ συνεχίζει ακόμα την πορεία του…
Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο «Altera Pars» (2012).
‘Εκτοτε έχει περιοδεύσει σε πόλεις και νησιά της περιφέρειας και έχει φιλοξενηθεί σε φεστιβάλ καθώς και σε Δημοτικά περιφερειακά ΘΕΑΤΡΑ.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Κάρλος Φερρέρα
Μετάφραση (από τα ισπανικά) : Μαρία Χατζηεμμανουήλ – Δημήτρης Ψαρράς
Σκηνοθεσία : Δήμητρα Αράπογλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Altera pars ομάδα
Σκηνογράφος: Έλενα Χριστούλη
Ενδυματολόγος: Δέσποινα Χειμώνα
Μουσική / Σχεδιασμός Ήχων: Μάριος Αριστόπουλος
Επιμέλεια κίνησης : Ελβίρα Μπαρτζώκα
Τους ρόλους Όλγα / Ιρίνα / Μάσα ερμηνεύει η: Μίνα Χειμώνα
Εισιτήρια: 12€ Κανονικά και 10€ Μειωμένα / Ομαδικά
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ/ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 27210 82616
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
΄Υβρις χωρίς Νέμεσιν
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012(κρητική Κ.Γεωργουσόπουλου)
Πολύ λίγα δείγματα έχουμε από το θέατρο το ισπανόφωνο πέρα από το καθαυτό το ισπανικό. Και αυτό το τελευταίο μάς έγινε πρόσφατα γνωστό χάρις στη Μαρία Χατζηεμαννουήλ, θεατρολόγο και μεταφράστρια που με αξιοθαύμαστη ενημέρωση μας εφοδιάζει με απροσδόκητα κείμενα της Ιβηρικής Χερσονήσου.
Ιδού, λοιπόν, που τώρα έχουμε ένα άκρως ενδιαφέρον έργο από την Κούβα. Για να είμαι ακριβής, έργο κουβανού συγγραφέα ο οποίος, όπως πληροφορούμαι, τα τελευταία χρόνια ζει στη Βαρκελώνη. Εχω πάντως την εντύπωση πως το έργο που μας παρουσίασε η Μίνα Χειμώνα στο θέατρο Altera Pars δεν θα μπορούσε ποτέ πιθανόν να παρασταθεί στη σεμνότυφη πολιτικά και εξαχρειωμένη κοινωνικά Κούβα του τελευταίου εν ζωή (φυτοζωή) υπαρκτού σοσιαλισμού. Απόδειξη πως το κείμενο αυτό έγινε παράσταση στην Ισπανία και την Αργεντινή, όχι βέβαια στην Αβάνα της Κούβας, όπου γεννήθηκε και σπούδασε αρχιτέκτονας ο συγγραφέας Κάρλος Φερέρα.
Ο Φερέρα στο έργο του «Η αόρατη αλυσίδα», μονόλογοι τριών τρίδυμων γυναικών που, λόγω ακριβώς της ομοιότητας εκτελούνται από μία και μόνη ηθοποιό, αναλύει και διεκτραγωδεί την αδιέξοδη ζωή μιας οικογένειας που ο πατέρας είναι αιμομίκτης.
Το ευφυές εύρημα του Φερέρα είναι ότι οι τρεις αυτές αδελφές φέρουν τα ονόματα Ολγα, Ειρήνη, Μάσα των αδελφών του τσεχοφικού αριστουργήματος. Χωρίς καμιά άλλη σύνδεση με το δράμα εκείνων ή με την υπόθεση και το υπόβαθρο εκείνης της εποχής ή της κοινωνίας της.
Ο συγγραφέας θέλει απλώς να υποβάλει την ιδέα μιας διαχρονικής ιστορίας για τρεις γυναίκες σε μια επαρχία, όπου γης, και στις συνθήκες που οδηγούν στην ενδοοικογενειακή βία, στην κακοποίηση και στα παρεπόμενά τους.
Χωρίς να φτάνει σε παράδοξα ο συγγραφέας εκμεταλλευόμενος την ομοζυγική ομοιότητα των τριών αδελφών μπλέκει τις ιστορίες, ώστε ο πατέρας να βιάζει άλλη από τις δύο κόρες και ένας εραστής να παντρεύεται άλλη αδελφή από εκείνη με την οποία κοιμήθηκε!
Παρ’ όλο που οι τρεις αδελφές μοιάζουν σαν τρεις σταγόνες νερό έχουν τελείως διαφορετική ιδιοπροσωπεία, ιδιοσυγκρασία και ψυχολογικές στρατηγικές. Η συντηρητική και σεμνότυφη, η διανοούμενη και η έκδοτη στις ηδονές. Η νοικοκυρά, η αδιάφορη και αποστασιοποιημένη και η συνειδητή πόρνη, πόρνη πριν από τον πατρικό βιασμό.
Οι τρεις αδελφές του Φερέρα είναι εικόνες μιας κοινωνίας που το διάνυσμά της έχει δύο άκρα, στο ένα η απομόνωση, η υστερία, η κατάθλιψη, στο άλλο άκρο η αλητεία, η πορνεία, η ασυδοσία, ο κυνισμός και ανάμεσα η κτηνώδης αδιαφορία και ο αυτισμός, κοινωνικός και πνευματικός.
Η Χατζηεμμανουήλ κέντησε μια θεατρική και συχνά ωμή μετάφραση σε συνεργασία με τον Δημήτρη Ψαρρά. Η Δήμητρα Αράπογλου σκηνοθέτησε τους τρεις μονολόγους με ακρίβεια στη διάκριση των ψυχολογικών χαρακτηρολογικών ιδιαιτεροτήτων. Η Ελενα Χριστούλη (σκηνικά), η Δέσποινα Χειμώνα (κοστούμια), ο Βασίλης Κλωτσοτήρας (φωτισμοί) και η Ελβίρα Μπαρτζώκα (κίνηση) δημιούργησαν έξοχο περιβάλλον.
Βρίσκω πως η μουσική που έγραψε ο Μάριος Αριστόπουλος ξεπερνάει τα όρια μιας ατμοσφαιρικής συνθήκης. Ηταν σε βάθος σχόλιο.
Η Μίνα Χειμώνα έχει πλέον κατακτήσει μιαν ωριμότητα που κατορθώνει με λιτά μέσα να αναδεικνύει βαθιές ψυχικές συναισθηματικές χαράξεις. Δεν είναι ο θαυμάσιος τρόπος που περνάει από ρόλο – μονόλογο σε ρόλο – μονόλογο τριών διαφορετικών χαρακτήρων και τύπων. Είναι πώς έφτασε να αποτυπώσει σκηνικά το ζητούμενο από τον συγγραφέα, το ότι στα καθημερινά δράματα πίσω από τους τοίχους του αστικού ηθικού κιβωτίου υπάρχει ένα τραγικό ρίγος, μια ύβρις που δυστυχώς στην εποχή μας δεν υπάρχει. Αττη και Νέμεσις.
