Φέτος, την Κυριακή 19 Μαΐου 2019, συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Εκδηλώσεις μνήμης για τη Γενοκτονία των 353.000 Ελλήνων του Πόντου που έπεσαν θύματα της τουρκικής απανθρωπιάς πραγματοποιούνται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό από τις νεότερες γενιές που κρατούν με σεβασμό ζωντανή τη μνήμη, τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας.
Κάθε οικογένεια απογόνων Ελλήνων του Πόντου που επέζησαν από τις φρικαλεότητες των Τούρκων και τη Μικρασιατική Καταστροφή του ΄22 έχουν να διηγηθούν τη δική τους ανθρώπινη, μαρτυρική εμπειρία.
Μαρτυρικές εμπειρίες που έμειναν βαθιά χαραγμένες στις ψυχές και στις μνήμες των ανθρώπων που τις βίωσαν και επίσης στις ψυχές των ανθρώπων που τις άκουσαν, τις διατήρησαν και τις διέσωσαν προφορικά και γραπτά σαν να επρόκειτο για προσωπικά τους βιώματα. Και πώς να μην ήταν άλλωστε αφού επρόκειτο για γεγονότα που τους διηγήθηκαν οι γονείς, οι παππούδες τους, οι συγγενείς τους, οι γνωστοί τους;
Γεγονότα που καθόρισαν τη μοίρα τους, που καθόρισαν και επηρέασαν την πορεία ζωής ενός λαού που διατήρησε ανά τους αιώνες τα εθνικά χαρακτηριστικά του, τη θρησκεία, την πίστη του, που διαμόρφωσε και ανέπτυξε έναν πλούσιο πολιτισμό.
Ένα λαό που παρά την απόσταση διατηρούσε επαφές και σχέσεις με τη Μητροπολιτική Ελλάδα.
Σήμερα, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε το ιστορικό, πατριωτικό και παράλληλα οικουμενικό χρέος και καθήκον να τιμήσουμε τη μνήμη των προγόνων μας και ταυτόχρονα την υποχρέωση να μην επιτρέψουμε την επανάληψη τέτοιων ή ανάλογων βιαιοπραγιών, εξοντωτικών διώξεων και σφαγών συνανθρώπων μας όπου γης.
Ο συστηματικός, συντονισμένος και τεκμηριωμένος με αδιάσειστα στοιχεία αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου δεν αποτελεί μια μεμονωμένη υποχρέωση μας απέναντι σ΄ ένα κομμάτι του Ελληνισμού που σφαγιάστηκε, διώχθηκε, εκτοπίστηκε, ατιμάστηκε, αλλά υποχρέωση της διεθνούς κοινότητας που οφείλει ν΄ αποκαταστήσει την αλήθεια, την ιστορική αλήθεια, αυτήν και μόνον αυτήν.
Την ιστορική αλήθεια που δε διαστρεβλώνεται ή παραποιείται, δεν αποσιωπάται και δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης, συμβιβασμού και ισορροπιών.
Ας ξεκαθαριστεί για μια ακόμη φορά ότι η συντονισμένη και τεκμηριωμένη προώθηση του ανθρωπιστικού αιτήματος για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας δε γίνεται για λόγους επιθετικότητας, μισαλλοδοξίας, αντιδικίας ή αντεκδίκησης προς την Τουρκία, αλλά για λόγους, επαναλαμβάνω, συνέπειας και υπεράσπισης της αλήθειας και σεβασμού στην ιστορική μνήμη.
Στο σημείο αυτό επιθυμώ να τονίσω και να εξάρω την ίδρυση, πριν από λίγες ημέρες, του Κέντρου Ποντιακών Μελετών της Έδρας των Ποντιακών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με τη χορηγία του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Ιβάν Σαββίδης» που θα συμβάλλει με την επιστημονική τεκμηρίωση και φροντίδα στη διάσωση, στη διάδοση, στην ανάδειξη του πολιτισμού του Πόντου.
Στο πλαίσιο αυτό βεβαίως εντάσσεται και η επιτυχημένη πραγματοποίηση των εργασιών του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου με θέμα «Η Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι συνέπειές της, 1908 – 1923» που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη, από τις 10 έως τις 12 Μαΐου2019, η Έδρα Ποντιακών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τη χορηγία του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Ιβάν Σαββίδης».
Θέλω να τονίσω, επίσης, τη σημαντική, συλλογική εκδήλωση μνήμης για τη Γενοκτονία που διοργανώνουν η Αντιπεριφέρεια Πέλλας, οι Δήμοι μας και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι που πραγματοποιείται κάθε χρόνο διαδοχικά στην έδρα των τεσσάρων Δήμων και φέτος στην Έδεσσα.
Φυσικά, πέρα από τη μεγάλη, κεντρική εκδήλωση σ΄επίπεδο Νομού, διοργανώνονται και τοπικές εκδηλώσεις, και εδώ θέλω να συγχαρώ τους συλλόγους του Δήμου μας για τις επιτυχημένες εκδηλώσεις που πραγματοποιούν κάθε χρόνο. Να εξάρω το σημαντικό και αξιέπαινο ρόλο που διαδραματίζουν στη μεταλαμπάδευση της ιστορίας, των ηθών, των εθίμων και του γενικότερου πολιτισμού του Ποντιακού Ελληνισμού που αποδεικνύει και εμπλουτίζει τον ποικίλο κι αξιοθαύμαστο πολιτιστικό πλούτο της Μακεδονίας και της χώρας μας ευρύτερα.
Να επισημάνω συνακόλουθα την αναγκαιότητα της διδασκαλίας της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αλλά και της συνολικότερης μακραίωνης ιστορίας του Ελληνισμού της Ανατολής.
Εκατό, λοιπόν, χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, οφείλουμε όλοι μας να στείλουμε το μήνυμα της αναγνώρισης, της μνήμης και του σεβασμού της προγονικής θυσίας, να στείλουμε το μήνυμα της ενότητας και της ομοψυχίας, το μήνυμα της αλληλεγγύης, της ευθύνης, της ειρηνικής διευθέτησης και επίλυσης των διαφορών, να στείλουμε το μήνυμα της υπεράσπισης και προαγωγής των ανθρωπίνων, δημοκρατικών και οικουμενικών αξιών και ιδανικών.
Αυτό είναι το μεγάλο και πανανθρώπινο χρέος μας απέναντι στην ιστορία και στους προγόνους μας, απέναντι στην κοινωνία και στους συνανθρώπους μας, απέναντι στην πατρίδα, στην οικουμένη και στις νέες γενιές.
