Η ποίηση δεν ανήκει σ’ αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη.
Πάμπλο Νερούντα
Η παγκόσμια μέρα ποίησης λειτουργεί ως αφορμή να θυμηθούμε. Ποιήματα που μας συγκρότησαν και που μας έδειξαν πως μιλιέται ο κόσμος γύρω μας, ποιήματα που μας συγκίνησαν στις διάφορες στιγμές του βίου, ποιήματα που μας προβλημάτισαν και μας έσυραν μακριά από τις βεβαιότητες. Στίχους που κουβαλούμε μέσα μας και στίχους που μας κουβαλούν μέσα στον χρόνο.
Έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μια χώρα με αδιάλειπτη ποιητική παραγωγή εικοσιεφτά αιώνων. Σε μια γλώσσα που τους τελευταίους δύο αιώνες μας χάρισε ποιητές παγκοσμίου μεγέθους και απεύθυνσης. Από την Ιθάκη της Οδύσσειας μέχρι την Ιθάκη του Καβάφη και από εκεί στις Ιθάκες που θα αναδυθούν στο ποιητικό μέλλον της γλώσσας μας, η ποίηση υπάρχει αδιάλειπτα στην κάθε μας μέρα. Για μας συγκινεί, για να μας υπενθυμίζει, για να μας προβληματίζει. Ως τέχνη, ως επίτευγμα, αλλά κυρίως, ως ανάγκη.
Η παγκόσμια μέρα ποίησης υπάρχει για να μας θυμίζει πως η ποίηση αναπνέει για όλες μας τις μέρες.